Droga dojazdowa

Ludziom posiadającym działki w dobrze zurbanizowanym i skomunikowanym miejscu temat ten właściwie nie zaprząta im głowy, gdyż jest najzwyczajniejszą oczywistą oczywistością. Inaczej ma się jednak sprawa, kiedy posiadłość znajduje się w stosunkowo dziewiczym terenie, gdzie dotąd prowadziły jedynie polne drogi. Na potrzeby dojazdu ciężkiego sprzętu budowlanego (który nierzadko waży ponad 40 ton, jak np. betoniarki/gruszki) droga dojazdowa musi być w miarę dogodna. 

Co to oznacza? Z jednej strony chodzi o odpowiednią szerokość. Absolutne minimum to 3 metry, gdyż duże samochody ciężarowe same mają szerokość 2,4m. Drugą istotną sprawą jest nośność tej drogi, aby w przypadku deszczu ciężarówki nie ugrzęzły na amen, bo koszty zatrudniania ciężkiego sprzętu z dźwigami łącznie są horrendalne...

Zapraszam więc na instruktaż krok po kroku, jak wykonać (prawie) idealną drogę :)


Korytowanie:
Wysypywanie jakiegokolwiek kruszywa na wierzchnią warstwę ziemi zwaną humusem mija się z celem, gdyż jest to warstwa, w której następuje nieustanny rozkład roślin i ma miejsce intensywna praca

mikroorganizmów glebotwórczych. W związku z ciągłym procesem rozkładu materii nośność tej warstwy jest bardzo słaba i wszystko "wsiąknie" nam w podłoże. Warto więc wykorytować koparką miejsce pod przyszłą drogę na głębokość 30-40cm. Ja to robiłem mini-koparką gdyż było taniej za roboczogodzinę. Jednakże warto wziąć do tego celu koparko-ładowarkę z tzw. "skarpówką". Wtedy praca idzie błyskawicznie, a i dno koryta jest gładziutkie. Po mini koparce zostały mi takie "pazurki" i dwa dni mi zajęło ich ręczne równanie.


Geowłóknina:
Przed wysypaniem kruszywa warto na dnie koryta położyć tzw. geowłókninę. Zapewni ona od spodu dobrą nośność przyszłej drodze i sprawi, że nie będzie ona osiadać podczas zimy. Jeśli ma to być droga docelowo używana przez auta osobowe (plus przejazdy śmieciarki i szambowozu etc.), to wystarczy nam w zupełności geowłóknina o gramaturze 150-200 g/m2. Ja popełniłem błąd i od razu wyłożyłem całą drogę geowłókniną.
Samochody ciężarowe z kruszywem wjeżdżały w nią tyłem, wysypywały kruszywo i odjeżdżały. Geowłóknina się nie uszkodziła, ale co rusz trzeba ją było poprawiać. Lepiej jest na bieżąco z rolki rozwijać pod wysypanie kruszywa z każdej wywrotki.


Kruszywo:
Najczęściej rekomendowanym i najdroższym rozwiązaniem jest kupno tzw. klińca. Są to ostre kamienie, które (jak nazwa wskazuje) dobrze się ze sobą klinują i nie powstają szybko w nich koleiny. Cena takiego materiału za tonę w Polsce waha się w granicach 50-70zł za tonę. Z racji, iż miałem do wykonania 80 mb. drogi, w którą docelowo miało wejść (i weszło) około 100 ton kruszywa, chciałem znaleźć możliwie najtańsze a zarazem ekologiczne rozwiązanie.

Alternatywami są:

• beton kruszony (skruszony beton po wyburzeniach, cena ok. 30 zł/tonę)
• gruz (często nawet za darmo, ale zawierać może niebezpieczne odpady i wielkie kamienie, z którymi nie wiadomo, co zrobić.)
• łupki z kopalni (czarne lub czerwone wypalane), produkt uboczny w trakcie wydobycia węgla, są to po prostu różnokolorowe skałki
• żużel (szlaka) to produkt odpadowy z palenisk kotłów. Często do dostania za darmo, ale po rozjeżdżeniu w pył jest szkodliwy na drogi oddechowe
• tłuczona dachówka, materiał odpadowy, bardzo słaba wytrzymałość. Nadaje się ewentualnie pod tymczasowe utwardzenie dla samochodów osobowych
• kostka/płyta ażurowa, ładnie wygląda, ale koszta są dość duże i nie nadaje się pod bardzo ciężkie pojazdy

Wybrałem to ostatnie rozwiązanie. Wyszło jeszcze o wiele taniej od betonu kruszonego:) Zaletą jest łatwa możliwość wyrównania takiej drogi mini-walcem. Każdą koleinę można szybko zniwelować. Wadą jest z kolei większa nasiąkliwość drogi z racji zawartej pewnej ilości bardzo drobnej frakcji kamyków, czasami przypominającej pył. Tym nie mniej ja jestem bardzo zadowolony. Droga wytrzymała bez problemu pełne
gruszki z betonem i jedynie zrobiły się niewielkie koleiny, bo beton był lany w deszczu i śniegu. Po pracach budowlanych drodze z takiego kruszywa łatwo jest nadać odpowiednio lekki spad i woda będzie po niej spływać na bok. W razie potrzeby można z boku drogi zakopać rurę drenarską w celu odprowadzania nadmiaru wody i uniknięcia zalewania działki, albo i wykopać zwykły rów.

Droga mimo kilku zim za sobą jest w naprawdę dobrym stanie :)